In Libanon leven momenteel zo’n 1,2 miljoen Syriërs. Veel tentenkampen, met soms niet meer dan honderd mensen, staan in de Begaa Vallei tussen Damascus en Beiroet. Vóór de oorlog werkten veel Syriërs er als seizoenarbeiders in de landbouw. Toen de oorlog uitbrak, bleven ze. Om er tenten neer te zetten betalen ze nu huur aan de grondeigenaren.
The Long Season richt zich op één tentenkamp in een enorm landschap van nederzettingen. Door de intimiteit van de camera leven we mee met de gebeurtenissen en emoties van de bewoners. De film wordt aangedreven door de karakters; wat ze voelen, hoe ze bewegen en hoe ze reageren. We zijn bezorgd over het lot van de schooljuf Maria, die moet kiezen tussen haar eigen pad volgen of haar vaders wens gehoorzamen en thuis in Raqqa trouwen. We houden de adem in wanneer twee vrouwen, beiden met een mes in de hand, ruziën bij het koken. We delen de vreugde van de kinderen die spelen met een flipperkast, gemaakt door de leraar Hamoud van een bord, nagels en elastiek. Alle kampbewoners worden voortdurend geconfronteerd met het dilemma terugkeren of blijven. Met zijn Single Shot Cinema-stijl toont Leonard Retel Helmrich de kijker het kampleven. De camera observeert de gebeurtenissen niet op afstand, maar beweegt vloeibaar en intuïtief om de mensen heen.
De film vangt de echo van wereldwijde gebeurtenissen en politieke context. We zien mensen die met de gevolgen ervan omgaan; hoe ze zich aanpassen aan hun schijnbaar hopeloze situatie en door hun veerkracht weer hoop putten en ondanks alles kunnen genieten van het leven. Met zijn unieke stijl en door anderhalf jaar tussen de families te wonen, weet Leonard Retel Helmrich een indringend beeld te schetsen van het leven in het kamp.s.