Una Ballata Bianca, een Italiaans-Nederlandse co-productie, is een experimentele film die op poëtische wijze wil uitdrukken hoe zwaar de naderende dood op het leven drukt. Beelden van de twee oude mensen in hun rommelige huis worden afgewisseld met buitenopnamen in een leeg Italiaans landschap. Regisseur Odoardi geeft geen uitleg, maar ruwe aanzetten tot interpretative. Deze film was onderdeel van de officiële selectie van het Internationale Film Festival Rotterdam.