Zee van Tijd

Het jonge koppel Lucas en Johanna zeilt in de jaren ’80 met hun zoontje Kai de wereld rond: stapelverliefd, onbezorgd en vol dromen en idealen. Midden op de Atlantische Oceaan verandert alles, wanneer de ergste nachtmerrie van de jonge ouders werkelijkheid wordt. Het abrupte einde van de reis is het begin van innerlijke strijd. In hun wanhopige pogingen om overeind te blijven, drijven de twee steeds verder uit elkaar. Veertig jaar later ontmoeten de vroegere geliefden elkaar weer en blijkt dat de tijd zeker niet alle wonden heeft geheeld.

Uit de Volkskrant
“Wat had hij gedacht? Dat ze dit zomaar goed zou vinden, in naam van de kunst? Woest is Johanna (Elsie de Brauw), wanneer ze erachter komt dat haar ex-man Lucas (Gijs Scholten van Aschat) een gezamenlijk trauma heeft opgerakeld. Voor een theatervoorstelling nog wel.
Lucas legt als regisseur de laatste hand aan een muziektheaterstuk over de dood van het kind dat hij samen met Johanna kreeg. In 1980 verdween hun zoon Kai op 5-jarige leeftijd tijdens een zeiltocht over de Atlantische Oceaan. Zijn lichaam werd nooit teruggevonden. Johanna, met wie hij al veertig jaar geen contact meer heeft, moet Lucas’ theaterplannen uit de krant vernemen.

In het deel van Zee van tijd dat zich in het verleden afspeelt, worden Lucas en Johanna gespeeld door Reinout Scholten van Aschat en Sallie Harmsen. Na de verdwijning van hun zoon is het verdriet te groot, rauw en veelomvattend om elkaar nog te kunnen bereiken. In hun onmacht nemen ze elkaar ook te serieus en te letterlijk — er is geen ruimte meer tussen de woorden. Later, wanneer ze elkaar terugzien, komt die ruimte er wel.”