Nieuws
Een toneelstuk geschreven, geproduceerd en uitgevoerd door vluchtelingen: ‘Onze achtergronden verschillen, maar onze verhalen zijn gelijk’
1/11
2022
Het As Equals festival vindt 5 en 6 november plaats in de ECI Cultuurfabriek Roermond en filmheater De Nieuwe Scene in Venlo. Eén van de uitvoeringen op dit festival is Broken Glass, een toneelstuk geregisseerd door de van oorsprong Egyptische Mohamad Atta.
Paul Geraedts
Dagblad de Limburger
Dagblad de Limburger
Een drietal Oekraïense tieners speelt muziek, terwijl een transvrouw uit Nicaragua danst. De diverse cast van Broken Glass telt verder nog een Eritrese scenarioschrijver, een Egyptenaar als regisseur en een Syrische zangeres. In het toneelstuk vertelt deze diverse groep vluchtelingen en statushouders hun verschillende verhalen in een theaterproductie, tijdens het tweedaagse As Equals festival.
Mohamed Atta (41) is de uit Egypte afkomstige regisseur van het stuk. ‘Praat Nederlands met me’, prijkt op een button op zijn rugzak. Aan zijn zijde de 34-jarige, uit Eritrea afkomstige Kassa Sleshi, de schrijver van het toneelstuk. Sleshi legt uit waar Broken Glass om draait: „Onze achtergronden zijn zeer verschillend, maar onze verhalen grotendeels gelijk. Iedereen is op zoek naar veiligheid en stabiliteit.”
Lgbtq+ rechten
Het zijn die verhalen die Atta en Sleshi willen neerzetten in een productie die muziek, dans, toneel en videotechnologie samenbrengt. Atta: „We willen mensen aan het denken zetten over de onderwerpen in de vluchtelingenproblematiek. Dat kan gaan over lgbtq+ rechten, of over de behandeling van Oekraiënse vluchtelingen tegenover anderen, die jaren in een azc op een verblijfsstatus wachten.” Sleshi vult aan: „Er zijn veel dingen die aandacht verdienen. Met het stuk proberen we daar een begin mee te maken.”
Mohamed Atta (voorgrond) en Kassa Sleshi. — © Jeroen Kuit
De muzikale omlijsting wordt verzorgd door de Oekraïense tieners Artem, Max en Dima. Zo’n zeven maanden geleden, bij het uitbreken van de oorlog, kwamen ze met hun families hier terecht. In de muziek kunnen ze zich uiten, vertelt Artem, de meest spraakzame van de drie. „We spelen graag Oekraïense popliedjes, die laten we ook terugkomen in het stuk.”
Een brug slaan
De tieners zingen zowel in het Engels als in het Oekraïens, terwijl de Nicaraguaanse transvrouw Marlene er tussendoor danst, en haar eigen worsteling verbeeldt door tijdens de choreografie afwisselend mannen- en vrouwenkleding aan te trekken. Atta: „Eigenlijk zie je zo dat de eigen geschiedenis van iedereen samenkomt. We slaan een brug tussen de verschillende soorten vluchtelingen die er zijn.”
De titel van het stuk symboliseert de zoektocht naar het vinden van een thuis als nieuwkomer in Nederland, vertelt Atta. „Gebroken glas kan gelijmd worden tot een nieuw geheel. Het zal nooit meer hetzelfde zijn, maar het is toch nieuw en compleet.” Schrijver Sleshi wacht als enige nog op zijn verblijfsstatus, waarna hij aan de slag wil als documentairemaker, vertelt hij. „Ik kan in Nederland maken wat ik wil, het is een vrij land.”
Voor Artem, Max en Dima is Nederland voor nu een veilig thuis. Op den duur willen zij echter maar één ding: terugkeren naar Oekraïne, vertelt Dima. „Nederland is a nice country, met vriendelijke mensen…