Marco Lopes

29-10-2020

Met zijn show Wees Blij komt Marco Lopes voor de eerste keer naar Roermond en staat hij in een uitverkochte zaal in de ECI cultuurfabriek. Ondanks dat er momenteel niet zo veel tickets verkocht konden worden door de coronamaatregelen, is het gezellig druk maar zit iedereen toch op veilige afstand van elkaar. Dus het publiek is, zoals Marco in zijn titel eigenlijk al aangeeft, al blij voordat de voorstelling begint.

Terwijl iedereen nog zit te kletsen en de laatste spulletjes weglegt, komt Marco stipt om acht uur in niets meer dan zijn ondergoed het podium oplopen om nu al afscheid van het publiek te nemen. Verbaasd als iedereen is, legt hij even heel leuk uit dat hij gewend is om iedereen nog persoonlijk te spreken na zijn show maar aangezien dat nu niet kan, neemt hij van tevoren uitgebreid afscheid. Na deze leuke opening, (of was het nu het einde?) zit iedereen er helemaal klaar voor.

Als het licht dooft, Marco weer terug de bühne opkomt, heeft hij zich verkleed als Sneeuwwitje. Met behulp van het publiek, (wie kent nog het ouderwetse Disneyverhaal?) draait hij het bekende sprookje om naar zijn eigen persoonlijke verhaal en vertelt hij over zijn geheimen, eigen mankementen en zijn angsten en blijdschap die bij bijvoorbeeld het vaderschap horen.
Hij heeft geen probleem om het publiek mee te nemen in de moeilijkheden die hij in zijn leven heeft meegemaakt en deelt dit graag met een portie zelfspot.
De interactie met het publiek is leuk, enthousiast en hier en daar lekker gênant. In het publiek vindt hij niet alleen zijn zielsverwanten terug maar herkent hij ook zijn vrouw in sommige dames. Wie plast er dan ook onder de douche?

Dat hij ook nog eens kan dansen, laat hij in het midden van de show ook nog even snel zien. Het is een leuk uitstapje maar het komt een beetje uit de lucht vallen. Misschien had hij tijd over? Desondanks zag het er heel erg goed uit en vooral hier zag men zijn eigen enthousiasme en trots. De titel van het lied overigens, I Want You To Want Me van de girlband Solid Harmonie, geeft goed weer wat Marco Lopes het liefst wil: door iedereen leuk gevonden worden. Dit geeft hij zelf op een manier ook toe, zijn mankementen deelt hij liever niet met zijn vrienden. Alles gaat goed met hem, hoor.

Af en toe lijkt het alsof Marco de weg een beetje kwijt is. Dit kan uiteraard bij de show horen maar dit wordt niet helemaal duidelijk. Tijdens zijn voorstelling loopt hij zelfs regelmatig terug naar zijn uittreksel om het te controleren.
Het lijkt alsof hij vooral met zelfspot terugvalt naar een bekende en vertrouwde manier van komedie spelen en zijn veel te vaak gebruikte stopwoordjes (zoals; Snap je?), worden op een gegeven moment hinderlijk en ze halen vooral de vaart uit de show.
Na een kleine 70 minuten neemt Marco Lopes uiteindelijk toch nog algemeen afscheid van de zaal, dit wel op een erg grappige en originele manier: is een cabaretier in een knuffelberenpak wél corona-proof genoeg? Ondanks dat de show naar het einde zijn charme verliest, verlaat het publiek hierdoor toch redelijk voldaan de zaal, snap je?