Hit the Road

Een gezin van vier. De vader lijkt een gebroken been te hebben. De moeder wisselt lachen en huilen af. De jongen speelt wilde autokaraoke, compleet met dansnummers. Zijn oudere broer heeft een mysterieuze trek op zijn gezicht. Hij staat op het punt Iran te verlaten en wordt vergezeld door zijn familie op deze afscheidsreis. Dierbare herinneringen aan het verleden worden afgewisseld met angsten voor de onbekende en onzekere toekomst: hoe kun je afscheid nemen?

“Noem Panah Panahi gerust een van de ontdekkingen van het jaar. Met een achternaam als de zijne – de 38-jarige debutant is de zoon van Iraanse meester Jafar Panahi (Taxi Teheran) – komt het natuurlijk niet helemaal als een verrassing dat hij over een enorm filmtalent blijkt te beschikken. Maar dat hij al meteen in zijn eerste film zo resoluut uit de schaduw van pa Panahi treedt en zijn eigen stem vindt, is indrukwekkend.

In de pers: 
★★★★★ “Hit the Road is het fantastische speelfilmdebuut van Panah Panahi.” “Heel knap hoe die zielenpijn zijn weg vindt in een verrassend originele tragikomedie, gelardeerd met Iraanse popsongs van verbannen muzikanten.” Trouw
★★★★ “Hit the Road is een betoverende mix van weemoed, levenslust en verbeelding.” “Met zijn fantasie en absurdistische humor is het jongste zoontje het middelpunt van het verhaal, in dit prachtige speelfilmdebuut van de Iraanse regisseur Panah Panahi.” Volkskrant
★★★★ “Net als zijn vader heeft Panahi een virtuoze manier gevonden om melancholie en mildheid te verweven met humor. Net zoals zijn film gaat ons gesprek tussen de regels door ook over vaders en zonen. Wat hem echt een van de nieuwe stemmen van de Iraanse cinema maakt is echter de manier waarop hij daar ook (Amerikaanse) popcultuur en surrealistische elementen doorheen vlecht.” NRC
★★★★ “Heerlijke roadmovie uit Iran die lijkt op alle andere roadmovies uit de filmgeschiedenis – avonturen in en rond een auto, op weg van A naar B –, maar toch nieuw aanvoelt en volstrekt uniek is.” VPRO Gids
“De Iraanse filmmaker Panah Panahi (38) is een meester van de paradox. Zijn speelfilmdebuut Hit the Road verwijst constant naar politieke onderdrukking, maar is toch licht, warm en hoopvol.” “Hit the Road gaat niet alleen over een afscheidsreis, maar is dat zelf ook: de film begint vrij conventioneel, maar schudt langzaam de standaard roadmovieconventies van zich af en transformeert dan in een experimentele ode aan vrijheid.” Het Parool