Tijdens de scheidingsprocedure van haar man besluit Miriam de volledige voogdij over hun zoon Julien aan te vragen. Wanneer de rechter besluit om een gedeelde voogdij toe te kennen, voelt Julien zich verscheurd tussen zijn ouders. Als beschermengel van zijn moeder voor zijn jaloerse vader, doet Julien zijn best de goede vrede te bewaren om zo het ergst denkbare te voorkomen.
“In Jusque’à la garde worden de emoties van een vechtscheiding bijna ondraaglijk echt in beeld gebracht. Vooral de door verdriet verteerde vader wordt fenomenaal gespeeld.” VK