Spencer

‘Een aangrijpende film die in het geheugen blijft hangen.’

De Britse Royal Family kent zijn nodige bewerkingen naar het grote doek. In de afgelopen jaren zijn er films, documentaires en series verschenen die elk een andere kant van de familie en verhalen tonen. Zo ook in het geval van Lady Diana Spencer, het leven van de ”prinses van het volk” ging helaas niet altijd over rozen. Het is juist deze kant, die deels verscholen bleef achter een glimlach voor de camera, die filmmakers fascineert. Regisseur Pablo Larraín biedt in Spencer een fictieve blik achter de schermen op Sandringham House tijdens de laatste Kerstviering van de Royal Family waarbij Diana en Charles nog ‘samen waren’.

In openingsscène wordt meteen de toon gezet voor de gehele film. Rustige beelden tonen de bevoorrading van de keuken als een militaire operatie. Een thema die verder in de film wederkeert; de drie dagen op Sandringham zijn een aaneenschakeling van ingeroosterde momenten, met voorbedachte outfits en geforceerde tradities omwille van tradities. Larraín weet een omgeving te scheppen waarin het publiek meegenomen wordt in de beklemmende sfeer. De kijker volgt Diana, en haar emotionele strijd, die zich door deze dagen probeert te navigeren. Als medespeelster neemt de muziek een belangrijke plaats in en begeleidt het publiek tussen Diana’s ongemak en rebellie.

Het slepende tempo draagt grotendeels bij aan de algehele sfeer, maar heeft ook enkele momenten dat het te zeer vertraagt. Hierin worden de aanwezige symboliek en fictieve uitstapjes licht overdadig, daartegenover staan intieme momenten tussen Diana en haar kinderen die enige verlichting brengen in de ‘dikke’ sfeer. Een indringende blik binnen de Royal Family, die wellicht niet al te ver van de werkelijkheid ligt.

Door afwisseling tussen strakke landschappen, Barokke interieurs en sprekende blikken in close-up speelt Larraín extra in op het gevoel van het individu binnen het grotere plaatje.  Spencer weet op prachtige wijze het zoeken naar, en terugvinden van, een eigen identiteit binnen het grotere thema te verwerken. Met als resultaat een aangrijpende film die in het geheugen blijft hangen.